Er was eens een gemeente in het oosten van het land, de regio heette Twente.

Een regio die het nooit met elkaar eens was omdat er heel veel verschillen waren. Grote en kleine plaatsen en een ieder wilde koning kraaien op zijn eigen stukje grond, maar de koningin had gezegd namens haar Ministers:

 

 

Dat ging zo maar niet. Want er zaten bestuurders in de regio die alles regelden, terwijl ze in het rijk hadden afgesproken dat de burgers mensen zouden kiezen die voor hen in de gaten hielden of alles eerlijk en goed zou verlopen. Bovendien waren er al  3 bestuurslagen en dat was voldoende.

Wel vonden de plaatsen het goed dat er een regio Twente was die voor hen regelde dat het vervoer goed liep en de hulpdiensten hun werk konden doen en er was een bureau voor toerisme, maar bij die laatste werd het al moeilijk. Moesten de plaatsen dan het geld geven aan de regio voor het bureau van toerisme? En hoe zou het dan verder in hun eigen plaatsen gaan? Zouden de VVV’s dan nog wel gehoord en genoemd worden, omdat deze dorpen aan de rand van dat Twente liggen?

Een mooie gemeente met veel groen en een mooie Regge. Veel fietspaden met als topper het fietspad tussen Wierden en Enter langs de Exose Aa. Hierdoor kwamen de dorpen weer dichter tot elkaar, op een veilige en milieuvriendelijke manier en met meer beweging zochten ze elkaar op, dit kwam ook doordat de bestuurder zelf het voorbeeld gaf.

Wel was er toen de klacht dat hier en daar wat meer bankjes moesten komen en sommigen daarvan zouden ze moeten overdekken om te kunnen picknicken, dus een mooie groene gemeente.

 

En alle mensen waren aangesloten op het drukriool, tenminste dat was de afspraak maar of dat ook gelukt is voor 2006 is een vraag. Een grotere vraag is of daardoor ook een geldtekort is ontstaan, omdat ze 2006 niet gehaald hadden.

 

 

En in die plaats waren ze heel hard bezig om zo goed mogelijk te zorgen voor hun inwoners. Ze hadden afgesproken dat als er fouten werden gemaakt naar de burger toe, wat vergunningen en overschrijden van termijnen betrof, dat ze dat in één week weer goed zouden maken. Als het echt een domme of een heel vervelende fout was zouden ze met een bloemetje komen. Ik weet niet of er bloemisten bij zijn gekomen in 2006.

 

Wel werd het centrum plan verder ontwikkeld; ze hebben heel goed gezocht naar het hart van het dorp Wierden. Ik geloof dat er voor het winkelpand ‘van Buuren’ een plein is gekomen. Met een prachtige koepel, en eerder dan de burgers verwacht hadden.

 

Ze zijn in Wierden efficiënter gaan werken. De raadsleden hoopten dat daardoor ook minder ambtenaren nodig waren. Ook hadden de bestuurders beloofd dat de raadsleden alle informatie zouden krijgen. Daarover was de ChristenUnie verbaasd, want die club had het gevoel dat ze toch werkelijk bezig waren met een reorganisatie. Ze vroegen zich dan ook af welke doelen die bestuurders hadden gesteld, en of daar een reorganisatienota was waar ze mee werkten.

Die ChristenUnie mensen kwamen toen ook met het idee om het ondernemersklimaat te verbeteren door voor ondernemers een accountmanager aan te wijzen die samen met de ondernemers keek wat er vanuit de gemeente nodig zou zijn om goed te kunnen functioneren. Want er moest wat gebeuren met die ondernemers, in die tijd vertrokken er nog al wat ondernemers uit Wierden.

 

Ook woonde er in die tijd een burgemeester die wel bijna vier jaar heeft gezocht naar een huis om in te wonen en hij vond uiteindelijk een stuk grond in Enter, het mooie dorpje van de vroegere klompenmakers en zompen. Dat was in dezelfde tijd dat het dorp Enter ging veranderen, want de bestuurders en de inwoners hadden samen een plan gemaakt, het centrumplan. Ik weet niet of het plan zo uit gevoerd is als de inwoners het hadden bedacht.

 

De mensen in die gemeente Wierden waren er niet arm. Wel waren er arme mensen en die kwamen er in die tijd meer, want er was niet zoveel werk en de mensen kwamen vaker met schulden te zitten.

 

De bestuurders deden hun best, om de mensen zo snel mogelijk aan het werk te helpen. En als ze bijna niets hadden waren er allerlei regelingen die hulp konden bieden zo was er in die tijd in het rijk een zorgstelsel dat niet meer te betalen was. En daarom had de Koningin door haar Ministers laten bedenken dat het weer zo moest zijn dat buren voor elkaar zorgen en mensen naar elkaar om moesten zien, dat stond altijd al in de Bijbel. En was dus niet zo nieuw alleen de mensen waren het verleerd.

De vraag was zouden mensen weer tijd vrij kunnen maken voor mensen die het nodig hadden. Gelukkig kwam er nog wel geld voor mensen die beroepskrachten nodig hadden, of naar een verpleeghuis moesten. Er was gelukkig pas een nieuw verpleeghuis gebouwd daar waar vroeger de oude kaasfabriek stond.

Wat wel snel duidelijk werd was dat het geld dat uit de staatskas kwam niet toereikend was voor de grote omvang van de WMO (zo heette de wet die dit allemaal regelde). Dat was de reden dat bestuurders samen gingen kijken naar oplossingen zo werden kerken en maatschappelijke organisaties weer in geschakeld, die bestonden al onder de naam zorgnetwerk.

O ja, wat ook opvallend was dat ze er in slaagden om hun eigen mensen in de regio aan het werk te houden door slim aan te besteden in de zorg en vervoer, dat was knap?

 

De ambtenaren van de afdeling zorg moesten in die tijd goed kunnen plannen want er moest zoveel gebeuren: de WMO, budgetsubsidies, huisvesting cultureel werk, huisvesting voortgezet onderwijs en die welzijn nota moest nog klaar.

Het was wel een beetje raar want in Wierden werkten ze soms achteruit. Eerst gingen ze een welzijnsstichting aan het werk zetten en daarna bedachten ze wat die club die Accolade heette, moest gaan doen. Maar gelukkig op 1 jan 2006 kwam er een overeenkomst met heldere afspraken.

 

Dat deden ze ook met die school die De Passie heet, eerst zeiden ze: “kom maar bij ons”… en daarna probeerden ze op alle mogelijke manieren om er onderuit te komen: eerst weeffout, toen het nulplafond en daarna ´een verkeerde interventie´. Dat was een rare gang van zaken en niet netjes. Dit kostte dan ook bossen bloemen en de regio begon het te zien als een soap. Toch kwam het op zijn pootjes terecht die school is er gekomen na weer een verloren rechtszaak maar alle bestuurders konden in ieder geval zeggen wij hebben er alles aan gedaan.

 

Wel jammer dat daardoor veel meer geld en manuren verloren gingen want de school bracht niet alleen arbeidsplaatsen naar Wierden ook de middenstand kreeg meer klanten. En een bijkomend voordeel was dat ze eerder dan ze verwachten de vijfentwintigduizendste inwoner konden bewonderen.

 

Natuurlijk moesten ze op hun centen passen en er werd gekeken naar abonnementskosten en het vereenvoudigen van aanvragen bij sociale zaken.

Personeels kosten!

 

In 2006 ging de OZB voor het verbruikersgedeelte eraf voor gemeenten. De gemeenten werden gecompenseerd via het gemeentefonds. Er was een groep die buiten de boot viel, als ze zelf niet een aanvraag bij de gemeente indienden.

Daarom wilde in die tijd de ChristenUnie graag voor die mensen die een boerderij, winkel en de bedrijven met een woongedeelte hadden, dat de gemeente in 2006 al een belasting brief zou sturen minus de belasting voor gemengde objecten. In het jaar 2007 zou die klus toch moeten gebeuren.

En op deze manier lieten de bestuurders zien dat ze mee dachten….                                 

 

De bestuurders moesten op hun centen letten en ze moesten zorgen, dat het fijn wonen en leven zou blijven. Daarom was het goed dat er gezorgd werd voor bibliotheek, onderwijs, muziek, cultuur en sport voor jong en oud. Want ook in kleine plaatsen in de regio, moest het mogelijk blijven dat daar mensen konden leren en zich te ontspannen. Wel moeten ze alert blijven wat bij de taken hoorde van de bestuurder en wat bij de taken van de mensen zelf hoorde. Want anders kon dat plaatsje aan de Regge nooit meer opkomen voor haar eigen burgers en voor hen die het echt nodig hadden……