Rohaan heeft vijf jaar in de Wierdense gemeenteraad gezeten. ‘Ze noemen mij te rechtlijnig’, zegt hij. ‘Ik ben gewoon duidelijk’, stelt hij. Dat bleek al bij de tweede commissievergadering die hij bijwoonde. ‘Ik vond dat die bomen langs de Nijverdalsestraat gekapt moesten worden, omdat daardoor veel ongelukken werden veroorzaakt. Mensen zijn belangrijker dan bomen.’

Engbert Rohaan kreeg meteen allerlei actiegroepen over zich heen. Opmerkelijk is dat er nu een plan klaarligt voor een verbreding van de weg tussen Wierden en Nijverdal, waarbij de bestaande bomen zullen verdwijnen en nieuwe bomen aangeplant zullen worden. Een ander hoogtepunt uit de politieke carrière van de 45-jarige man uit Enter was zijn voorzitterschap van de hoorzitting over de aanleg van de Westelijke Rondweg in Wierden. ‘Ik was daar nerveus’, erkent hij achteraf. Dat heeft hij kennelijk goed weten te onderdrukken want bij zijn collega’s in de raad maakte hij indruk.

Maar Rohaan stelt ook dat het dualisme niets heeft bereikt. ‘De betrokkenheid van de burgers bij de politiek zou veel groter moeten zijn. De raad zou een theater moeten zijn. Dat is het niet. Toch vind ik dat de raadsleden heel vriendelijk met elkaar omgaan en dat vind ik plezierig.’

Rohaan is uit christelijke betrokkenheid in de politiek gerold. Hij liet zich op eigen verzoek op de vierde plaats op de kieslijst zetten. En de ChristenUnie haalde uiteindelijk maar drie raadszetels. Maar door de vele voorkeurstemmen kwam hij uiteindelijk toch in de raad. ‘Ik ben een bekende Enternaar’, zegt hij, ‘en op het platteland kent men mij ook wel.’

Hij trekt zich terug uit de politiek omdat hij een spierziekte heeft. Ook moet hij zijn boerderij draaiende houden en is hij ook nog eens echtgenoot en vader van zes kinderen. ‘Ik moet kiezen’, motiveert hij zijn besluit om zich uit de politiek terug te trekken.

Engbert Rohaan zegt de inspiratie voor zijn politiek handelen in de bijbel te vinden. Op de vraag of dat ook bij de behandeling van iba’s kan, knikt hij. ‘Een voorbeeld. Ik vind het onbegrijpelijk dat er 365 mensen in het buitengebied op het drukriool moeten worden aangesloten. Daar hadden best iba’s aangelegd kunnen worden, want dat kostte de gemeenschap niets. Voor de aanleg van de huizen op het drukriool moet per inwoner nu 28 euro worden betaald. Dat vind ik maatschappelijk onverantwoord.’

De Passie

Over de vestiging van scholengemeenschap De Passie is hij ook teleurgesteld. De gemeenteraad wil die school niet in Wierden. Wethouder Velten zegt dan dat de bouw van die school een enorme last voor de burgers zal betekenen. Dat de ozb met 26 euro omhoog zou moeten. Maar de politiek vergeet dan dat de gemeente van het rijk ook een vergoeding voor elke leerling zal krijgen. Dat wordt nooit in de politieke discussie gezegd.’

Hij vindt het opmerkelijk dat de afgelopen jaren is gebleken dat zijn partij en PPW (Platform Progressief Wierden) het zo vaak met elkaar eens zijn geweest. ‘Ik zeg altijd dat je eerst zakelijk moet zijn, om daarna ook je sociale gezicht te kunnen laten zien.’ En op het sociale vlak kon Engbert Rohaan het met de progressieve fractie vaak goed vinden. ‘Beter dan met de VVD’, erkent hij.

Ooit heeft hij in korte broek een commissievergadering bezocht toen het een zomer enorm heet was. ‘Dat hadden zij niet van iemand van de ChristenUnie verwacht. Ik houd ook wel van een grap. De mensen denken vaak dat wij zo zuur zijn, maar dat zijn wij echt niet’, lacht hij.